...wyszedł ten film. Zachwytów wielkich może u mnie nie wzbudził i faktycznie w dużym stopniu czerpał z czołowych pozycji współczesnego kina brytyjskiego - nie zmienia to jednak faktu, że pozostaje tytułem dobrym. Nie odebrało mi też przyjemności z oglądania to, że "Trainspotting" oraz "Human Traffic" widziałem już wcześniej. Mimo dość podobnej formy (narracja, odskoki od fabuły na rzecz opisania postaci), "Football Factory" pozostaje obrazem oryginalnym. Zakończenie - mimo, że krańcowo różne od "Trainspotting" - jest nie mniej wiarygodne. I, choć dla niektórych zupełnie wyzuwa film z jakichkolwiek głębszych myśli, przy odrobinie chęci daje do myślenia równie mocno. Tommy i jego "towarzysze broni" nakreśleni są dość wiarygodnie, ale mi osobiście najbardziej do serca przypadła dwójka weteranów wojennych. Ich wątek w sposób prosty ale sugestywny skłania do przemyśleń o przemijalności rzeczy i dewaluacji pewnych wartości - a zarazem doskonale przeplata się z osią fabuły. Scena niemal-końcowa, którą możemy oglądać również na początku filmu, a z której wnioski Tommy przekazuje w ostatnich minutach, doskonale dopełnia obrazu huligańskiej społeczności. Choć znana mi osoba, związana ze środowiskiem kibicowskim (ze strony ultrasowskiej - czyli stadionowej, nie zadymowej) twierdzi, że w Polsce wygląda to nieco inaczej (mniej ćpania, większa "czystość wojowników") to mimo wszystko nie ujmuje obrazowi znamion prawdziwości. A przy tym wcale nie staje się on manifestem huligańskim - osobom nie solidaryzującym się z tymi grupami może przynieść nawet większą przyjemność z oglądania. Z drugiej strony, nie ucieka też w tani moralitet. Nie daje nikomu gotowych wniosków. Pozwala je wyciągnąć samemu. Kawałek rzetelnego kina, wart ceny biletu.